Στον αριθμό 87 της Λεωφόρου Ιμπραήμ στο σταθμό της Ιμπραημίας υπήρχε ένα πολύ ιδιαίτερο παλαιό αλεξανδρινό σπίτι, το οποίο ¨φρουρούσαν¨ δύο θηβαϊκές σφίγγες από κόκκινο χρώμα. Το σπίτι θα πρέπει να κτίστηκε περί το 1910, τον καιρό που ακόμα περνούσε απ΄ έξω ο σιδηρόδρομος του Ραμλίου, ο οποίος είχε για αρχή τον κατοπινό σταθμό στην Πλατεία Ζαγλούλ και τέρμα το Σουτς.

Γράφει ο Ν. Νικηταρίδης, ερευνητής της ιστορίας των Αιγυπτιωτών

Όπως αναφέρει ο Δ. Μοσχονάς, οι δύο σφίγγες είχαν μεταφερθεί από την Ελλάδα. Το 1903 ο Γερμανός αρχαιολόγος Φαρβάγκλερ είχε ανακαλύψει στην Αίγινα το άγαλμα θηβαϊκής σφίγγας των μέσων του 5ου αι. π.Χ. Το άγαλμα είχε δοθεί στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αιγίνης, ενώ όταν πέθανε ο Φαρβάγκλερ η Αρχαιολογική Εταιρία Αθηνών είχε ανεγείρει πάνω στον τάφο του χάλκινο αποτύπωμα της σφιγγός (1907). Αποτυπώματα της σφίγγας αυτής ήταν και οι δύο σφίγγες της Ιμπραημίας.

Από τη Μυθολογία είναι γνωστό πως η θηβαϊκή σφίγγα έθετε ερωτήματα στους διαβάτες, μεταξύ των οποίων και το γρίφο: «Ποιο είναι το ον εκείνο το οποίο το πρωί είναι τετράποδο, το μεσημέρι δίποδο και τη νύχτα τρίποδο», γρίφο τον οποίο απάντησε ο Οιδίπους λέγοντας : «Ο άνθρωπος στη βρεφική, στην ανδρική και στη γεροντική ηλικία».

Η θηβαϊκή σφίγγα διέφερε από την «εξαδέλφη»  της αιγυπτιακή στον ότι έφερε φτερούγες και είχε γυναικείο πρόσωπο και στήθος. Το σπίτι λοιπόν της Ιμπραημίας ανήκε σε Έλληνα και συγκεκριμένα στον ιατρό Λουκά Μπέλλο, βουλευτή Θηβών και πρώτο διευθυντή και διοργανωτή του Νοσοκομείου Πειραιώς. Το 1866 μάλιστα, με το ξέσπασμα της Κρητικής επαναστάσεως, κατατάχθηκε ως εθελοντής και ως το 1869 πολέμησε για την ελευθερία της Κρήτης. Στα 1878 σχημάτισε Ιερό Λόχο από 300 παλικάρια που έλαβαν μέρος στον ακήρυκτο πόλεμο κατά της Τουρκίας, ενώ στα 1896 εκστράτευσε με τον Βάσο στην Κρήτη. Αντιπρόεδρος της Βουλής στην πρώτη κυβέρνηση Βενιζέλου, ο ιατρός Μπέλλος ήταν αγνός πατριώτης όσο και εξαιρετικός επιστήμονας. Τις δε δύο σφίγγες έστησε στην είσοδο του σπιτιού του για να του θυμίζουν τις Θήβες.

Το 1898 διώχθηκε για πολιτικούς λόγους ως φίλος του Γεωργίου Φιλάρετου από την τότε Ελληνική κυβέρνηση και αναγκάστηκε να καταφύγει στην Αλεξάνδρεια, όπου εργάστηκε ως προσωπικός γιατρός του Γεωργίου Αβέρωφ. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε με την Κλεοπάτρα Ιωαννίδου, κόρη του διευθυντή των επιχειρήσεων του Αβέρωφ στην Αλεξάνδρεια και μάλιστα παράνυμφος στο γάμο τους ήταν ο Πίκτος Αβέρωφ, ανιψιός του εθνικού ευεργέτη.

Πεθαίνοντας το 1913, άφησε πίσω του δύο κόρες, τις γνωστές στον κόσμο των Γραμμάτων, Αντιγόνη Μπέλλου, αρχαιολόγο, και Ναυσικά Μπέλλου, φιλόλογο, ενώ είχε αποκτήσει άλλη μία κόρη, την Ισμήνη, κι ένα γιο, τον Επαμεινώνδα που πέθανε το 1905.

Πηγές: «Ταχυδρόμος», Αλεξάνδρεια 19/8/1963 – metamedia.org (8/3/2020)

(ekkairo.org)