Ο Ελληνισμός της Κύπρου κάθε χρόνο την 1η Απριλίου τιμά την εθνική επέτειο της έναρξης του εθνικο-απελευθερωτικού αγώνα 1955-59 και αποτίει φόρο τιμής στους ήρωες και τους μάρτυρες που θυσιάστηκαν για την ελευθερία.

Την 1η Απριλίου 1955 οι Ελληνοκύπριοι ξεσηκώθηκαν για να αποτινάξουν τον βρετανικό ζυγό, με στόχο την «Ένωσιν» με τη μητέρα-πατρίδα Ελλάδα.

Είχε προηγηθεί το δημοψήφισμα του 1950 στο οποίο το 95,7% των Κυπρίων (και οι Τουρκοκύπριοι) είχε ταχθεί υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα (το διοργάνωσε η Εκκλησία της Κύπρου και το 95,7% των ψηφισάντων τάχθηκε υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα) και η εκλογή του Μακαρίου Γ’ ως Αρχιεπισκόπου της Κύπρου. 

Το αποτέλεσμα δεν έγινε δεκτό από το Λονδίνο, το οποίο είχε αθετήσει τις υποσχέσεις του, έναντι της Ελλάδας και των Κυπρίων. Η Βρετανία είχε υποσχεθεί ότι η Κύπρος θα ενωθεί με την Ελλάδα μετά τη νίκη εναντίον του άξονα στην οποία συνέβαλαν ουσιαστικά τόσο οι Έλληνες αλλά και οι Κύπριοι που κατατάχθηκαν εθελοντικά στον Βρετανικό στρατό.

«Οι κυβερνήσεις των Αθηνών, με την προτροπή της ελληνοκυπριακής ηγεσίας και υπό την πίεση των οργανώσεων του Κυπριακού Αγώνα στην Αθήνα, κατέβαλλαν προσπάθειες για τη διεθνοποίηση του θέματος, με διαδοχικές προσφυγές στον ΟΗΕ. Στις 10 Νοεμβρίου 1954 ο απόστρατος συνταγματάρχης Γεώργιος «Διγενής» Γρίβας (1897-1974) φθάνει στο νησί και συγκροτεί την Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών (ΕΟΚΑ), η οποία την 1η Απριλίου 1955 αναλαμβάνει δράση κατά των Βρετανών αποικιοκρατών, σηματοδοτώντας την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα των Κυπρίων.

Παρά το αίμα που χύθηκε και τους αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους (Καραολής, Δημητρίου, Παλληκαρίδης, Αυξεντίου κ.ά.), ο στόχος της «Ένωσης» δεν επιτεύχθηκε. Με τις συμφωνίες του Λονδίνου και της Ζυρίχης (19 Φεβρουαρίου 1959, η Κύπρος έγινε ανεξάρτητο κράτος την 1η Οκτωβρίου 1960».