Το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, το εμβληματικό θέατρο στους πρόποδες της Ακρόπολης, σιωπά για λίγο. Για τουλάχιστον τρία χρόνια, οι θεατρικές παραστάσεις και τα μουσικά γεγονότα θα σταματήσουν, καθώς το μνημείο ετοιμάζεται να δεχτεί ένα από τα πιο εκτενή προγράμματα αποκατάστασης και αναβάθμισης των τελευταίων δεκαετιών.

Αναγκαία παύση, σημαντικά έργα

Όπως ανακοίνωσε η Έλενα Κουντούρη, προϊσταμένη της Διεύθυνσης Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων και αναπληρώτρια προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Αθηνών, η διακοπή λειτουργίας του Ηρωδείου στοχεύει στη διατήρηση αλλά και στη βελτίωση της αναγνωσιμότητας του μνημείου από το ευρύ κοινό.

Το πρόγραμμα εργασιών περιλαμβάνει:

• Αποκατάσταση φθορών από βιοδιάβρωση, ανάπτυξη ριζών, ρηγματώσεις και παλαιότερες ανεπαρκείς επεμβάσεις.
• Στερέωση του νότιου τοίχου της σκηνής, του λογείου και του περιμετρικού τοίχου.
• Αναβάθμιση των υποδομών του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, συμπεριλαμβανομένων των καμαρινιών, των WC και των τεχνικών εγκαταστάσεων.
• Ανάδειξη του σκηνικού οικοδομήματος και των ψηφιδωτών δαπέδων, που παραμένουν έως τώρα αθέατα.
• Έλεγχος στατικής επάρκειας των τμημάτων που έχουν αναστηλωθεί από τη δεκαετία του ’50.
• Σχεδιασμός απορροής ομβρίων, αναβάθμιση του αποχετευτικού και ενίσχυση του συστήματος πυροπροστασίας.
• Έλεγχος της ακουστικής επιβάρυνσης από την πολυετή χρήση του χώρου ως χώρου πολιτιστικών εκδηλώσεων.

Τις μελέτες και παρεμβάσεις υλοποιεί διεπιστημονικό πρόγραμμα του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, με αναλυτική παρουσίαση να αναμένεται στις αρχές του 2026, μετά την εξέτασή τους από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο.

Ένας ζωντανός θρύλος πολιτισμού

Το Ηρώδειο δεν είναι μόνο μνημείο. Είναι ζωντανή σκηνή ιστορίας και πολιτισμού. Από τη συναυλία του Ρίχαρντ Στράους το 1926 και το ντεμπούτο της Μαρίας Κάλλας το 1944, μέχρι τον Παβαρότι, την Πάτι Σμιθ και τους Coldplay, ο κατάλογος των μεγάλων ονομάτων που έχουν σταθεί μπροστά στο κοινό του Ηρωδείου είναι εντυπωσιακός. Η συνάντηση της αρχαιότητας με το σήμερα, της αισθητικής με την τεχνική αρτιότητα, έκανε το Ηρώδειο έναν από τους σημαντικότερους πολιτιστικούς χώρους στον κόσμο.

Το χειροκρότημα της αναμονής

Το καλοκαίρι του 2025, με την παράσταση Ριγολέττο, το Ηρώδειο αποχαιρέτησε για λίγο τους θεατές του. Η αυλαία έπεσε, όχι ως τέλος, αλλά ως υπόσχεση. Μια υπόσχεση επιστροφής — με το μνημείο πιο ασφαλές, πιο προσβάσιμο και με ακόμη μεγαλύτερο σεβασμό στην ιστορική και πολιτιστική του αξία.

Μέχρι τότε, το κοινό κρατά στις μνήμες του τα θερινά χειροκροτήματα, τις μαγικές νύχτες κάτω από την Ακρόπολη, και ανυπομονεί για τη στιγμή που τα φώτα θα ανάψουν ξανά. Όχι σαν «αντίο», αλλά σαν «εις το επανιδείν».

(naftemporiki.gr)