Μια πράξη βαθύτατου σεβασμού προς την ελληνική πολιτιστική κληρονομιά συγκίνησε Ελλάδα και Χιλή: στις αρχές του 2025, ένας ανώνυμος Χιλιανός πολίτης επικοινώνησε με την Ελληνική Πρεσβεία στο Σαντιάγο, εκφράζοντας την επιθυμία να επιστρέψει ένα αρχαίο θραύσμα που βρισκόταν στην κατοχή του.

Όπως ανέφερε ο ίδιος, ήταν «συγκινημένος από τον δίκαιο αγώνα της Ελλάδας για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα» από το Βρετανικό Μουσείο και θέλησε να συμβάλει συμβολικά και ουσιαστικά στην ηθική αποκατάσταση του παγκόσμιου πολιτισμού.

Ένα Θραύσμα Ανέκφραστης Αξίας

Το αντικείμενο που παραδόθηκε είναι ένα μαρμάρινο θραύσμα σίμης (υδρορρόης) διαστάσεων 8,2 x 11,4 εκ., που φέρει στο επάνω τμήμα του εγχάρακτη διακόσμηση με ανθέμιο και άνθη λωτού. Χρονολογείται στον 6ο αιώνα π.Χ., και, σύμφωνα με τον δωρητή, βρισκόταν στην κατοχή της οικογένειάς του από τη δεκαετία του 1930, με την πληροφορία ότι προέρχεται από την Ακρόπολη των Αθηνών.

Ειδικές εξετάσεις επιβεβαιώνουν την προέλευσή του από αρχαϊκό ναό στον ιερό βράχο, πιθανώς τον λεγόμενο Εκατόμπεδο, ναό που ανεγέρθηκε επί Πεισιστράτου, περί το 570–550 π.Χ., όπως αναφέρουν οι αρχαίες επιγραφές.

Ο Επαναπατρισμός και η Συνεργασία

Το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού χαιρέτισε με ιδιαίτερη ικανοποίηση την πρωτοβουλία, με την Υπουργό Λίνα Μενδώνη να δηλώνει:

«Για την Ελλάδα, ο επαναπατρισμός κάθε πολιτιστικού αγαθού που παρανόμως έχει εξαχθεί μας δίνει μεγάλη χαρά και ικανοποίηση. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι όλες οι παρανόμως εξαχθείσες αρχαιότητες πρέπει να επιστραφούν στον τόπο προέλευσής τους, στο λαό που ανήκουν, ως μέρος της συλλογικής του ταυτότητας.»

Ο επαναπατρισμός του θραύσματος επιτεύχθηκε χάρη στην άριστη συνεργασία μεταξύ της Διεύθυνσης Τεκμηρίωσης και Προστασίας Πολιτιστικών Αγαθών του ΥΠΠΟ και της Ελληνικής Πρεσβείας στο Σαντιάγο, η οποία χειρίστηκε με ευαισθησία και αποτελεσματικότητα την παράδοση.

Η Αποκατάσταση της Μνήμης

Το μαρμάρινο θραύσμα βρίσκεται πλέον στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Πόλεως Αθηνών, ως ζωντανή μαρτυρία της δύναμης της ατομικής συνείδησης, αλλά και της διεθνούς ηθικής ευθύνης για την επιστροφή των πολιτιστικών αγαθών εκεί όπου ανήκουν.

Η συγκινητική αυτή πράξη αποδεικνύει πως η παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά δεν είναι απλώς υπόθεση κυβερνήσεων, αλλά και πολιτών, που στέκονται αλληλέγγυοι στον αγώνα για δικαιοσύνη και ιστορική αποκατάσταση.

(in.gr)