Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ Β’

ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ, ΠΑΣΗΣ ΓΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ

ΠΑΝΤΙ ΤΩ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ

ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

ΧΑΡΙΣ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ

ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ

ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

«Δεύτε ίδωμεν πιστοί που εγεννήθη ο Χριστός…. »

Ιερώτατοι και Θεοφιλέστατοι αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω αναγεννηθέντα, 

 Χριστός ετέχθη! 

Με την υμνολογική προτροπή από τον Όρθρο των Χριστουγέννων, εισαγόμεθα απ’ ευθείας εις το κεντρικόν νόημα της μεγάλης Δεσποτικής αυτής Εορτής και τούτο δεν είναι άλλο από το που γεννήθηκε ο Χριστός! Πολλοί ίσως σπεύσουν να απαντήσουν: εγεννήθη εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας. Όμως, αυτή είναι η αληθινή απάντησις εις τον υμνολογικόν στίχον 2000 και πλέον έτη από εκείνου του γεγονότος;

Ο Χριστός γεννάται! Και εφέτος και κάθε στιγμή της Εκκλησίας. Και πάλιν τα φώτα και οι χαρούμενοι ήχοι θα πλημμυρίσουν τις φοβισμένες από την πανδημία αγορές. Οι δρόμοι, στολισμένοι, θα φιλοξενούν την αγωνία μας που θα τους περιδιαβαίνει επιδεικτικά. Τα γλυκίσματα μοιάζουν να μη μπορούν να αφαιρέσουν την πίκρα που αισθανθήκαμε. Τα εδέσματα ανέγγιχτα στο γιορτινό (;) τραπέζι. Οι μουσικές όσο δυνατά κι αν αναγγέλλουν μια κοσμική γιορτή, αδύνατον να καλύψουν τις κραυγές της ψυχής μας. 

Όμως, στη φάτνη βασιλεύει μια Ειρήνη που δεν έχει όριο, μια Σοφία που ήλθε αθάνατη, μια Δύναμις, ορατά ανυπεράσπιστη μα Αναστημένη! Που, λοιπόν, είναι αυτή η φάτνη να προστρέξη ο άνθρωπος να απαντλήση ελπίδα και χαρά; Αυτή η φάτνη δεν είναι άλλη από την Ορθόδοξο Εκκλησία μας. Θέλετε να ιδήτε που εγεννήθη ο Χριστός; Ο Χριστός εγεννήθη και γεννάται εν τη Εκκλησία! Η Εκκλησία μας, η προαιώνιος, η άχρονος, η κοινωνία του Πατρόςκαι του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, είναι η φάτνη όπου γεννάται ο σαρκωθείς Υιός του Θεού και Υιός της Παρθένου Κύριος ημών Ιησούς Χριστός.

Έχοντας Πνεύμα Άγιον στις καρδιές τους, οι Θεοφόροι Απόστολοι ξεκίνησαν με ένα ραβδί και ένα δισάκι για να διατρανώσουν στα μήκη και πλάτη του τετραπέρατου κόσμου ότι η φάτνη της Βηθλεέμ είναι η Εκκλησία του Χριστού, εκεί όπου τα θειότατα τελεσιουργούνται. Εις το διάβα όλων των αιώνων, οπότε και οι Αποστολικοί κόποι δεν έπαυσαν εις κάθε εποχή να δίδουν την ζωντανήν μαρτυρίαν της Χριστού Αληθείας, πολλοί επεχείρησαν, στηριζόμενοι επί της λογικής των, επί της αυτοδικαιώσεώς των, επί της εγκοσμίου δυνάμεώς των, να ξεχωρίσουν τον Κύριον ημών από της Εκκλησίας. Διατείνονται ότι αγαπούν τον Χριστόν, αλλά δεν πιστεύουν εις την Εκκλησίαν! Πιστεύουν εις τον Θεόν αλλά η Εκκλησία είναι τι το περιττόν! Αρέσκονται εις τα Χριστούγεννα, όμως θλίβονται όταν παρέλθη ο καιρός των.

Δεν δυνάμεθα όμως, αδελφοί και τέκνα, όχι μόνον να αγαπώμεν αλλά ούτε και να ομιλώμεν διά τον Χριστόν άνευ Εκκλησίας! Η Εκκλησία διά των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων, διά των Τοπικών, διά της Παραδόσεως, διά του εθιμικού δικαίου Της διεμόρφωσε τον αληθινόν Χριστόν εις τας συνειδήσεις του πληρώματός της. Χριστός άνευ Εκκλησίας είναι άχρηστος εις τον πιστόν. Διά της Εκκλησίας πιστεύω! Διά της Εκκλησίας λατρεύω! Διά της Εκκλησίας γνωρίζω και πορεύομαι τον πραγματικόν σκοπόν της υπάρξεώς μου! Εις την Εκκλησίαν του Χριστού, την Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν, οι Άγιοι Πατέρες παρέδωσαν την Κιβωτόν της Καινής Διαθήκης και την παρακαταθήκην της Χάριτος. Διό και η Εκκλησία μόνον σώζει και ουδέποτε σώζεται από ημάς. Μόνον αγιάζει και δεν αγιάζεται. Μόνον διδάσκει και δεν έχει χρεία διδαχής από ο,τι πεπερασμένον. 

Η διδασκαλία της Εκκλησίας, το αιώνιον κήρυγμα της Εκκλησίας, είναι ο αληθινός Θεός, έτσι όπως εσαρκώθη δι’ ημάς τους ανθρώπους και διά την ημετέραν σωτηρίαν. Διό και το σώμα της Εκκλησίας το Πανίερον δεν είναι μια υποθετική έννοια και μια φανταστική διήγησις, αλλά είναι οριοθετημένον εις όσα ιερά και απαράγραπτα έθεσεν το βίωμα και η πρακτική της ανά τους αιώνας. Διά τούτο και η άπειρος Εκκλησία, ως σώμα Χριστού, έχει τα ιεροκανονικά όρια κάθε Τοπικής Εκκλησίας εντός των οποίων διαφυλάσσεται επιμελώς ο αιώνιος και ατελεύτητος Χριστός. Η ορθή εκκλησιολογία είναι το ασφαλές καταφύγιον και η ζεστή φάτνη εντός ενός εκκλησιαστικού κόσμου, ο οποίος βαδίζει ολοταχώς προς την αποιεροποίησιν της ιστορίας ημών εξ αιτίας κινήτρων αλλοτρίων.

Ημείς εδώ εις την Αλεξάνδρειαν, εις την Μεγάλην Πόλιν των Αθανασίων και Κυρίλλων και τόσων μεγάλων υμνητών του Θεανδρικού βρέφους, εις την φάτνην της Θεολογίας και της φιλοσοφίας, εις το λίκνον των Γραμμάτων, του πολιτισμού και των Τεχνών, γνωρίζομεν εξ εμπειρίας πως να μετατρέπωμεν, κατά το υπόδειγμα της Εκκλησίας, την καρδίαν και την υπόστασιν ημών εις φάτνην θερμαινομένην προς φιλοξενίαν του λάμψαντος εν Αιγύπτω φωτισμόν Αληθείας και ξενωθέντος Μεγάλου Ξένου της Ιστορίας, Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. 

Γνωρίζομεν να γινώμεθα φάτνη εις τον πόνον, εις το δάκρυ, εις την ανάγκην του πτωχού αλλά ηγιασμένου καρπού της εγκόπου Ιεραποστολής ημών. Όλη η Αφρική γίνεται κάθε λεπτό η φάτνη των ελπίδων και των προσδοκιών. Ημείς από εδώ, από την παλαίφατον Έδραν του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου, γινόμεθα οι προστάται και σκεπασταί του αδυνάτου και κατατρεγμένου αδελφού, διότι ούτως ηυδόκησεν ο Θεός! 

Παιδιά μου, Χριστόμορφα παιδιά της Εκκλησίας,

Όταν σας ερωτήσουν: «που εγεννήθη ο Χριστός; Δεύτε ίδωμεν!» εσείς να τους απαντάτε: εν Εκκλησία εγεννήθη, εις τας καρδίας μας εγεννήθη, ημείς εν Εκείνω ανεγεννήθημεν, δι’ Εκείνου ζώμεν, είμεθα ολόκληροι ιδικοί Του, Τον έχομεν όχι μόνον αυτήν την ευλογημένην περίοδον αλλά κάθε λεπτόν, εις πάσαν περίστασιν, είτε ζώμεν είτε αποθνήσκομεν! 

Καλά και άγια Χριστούγεννα! Χριστούγεννα αφθαρσίας, αιωνιότητος, ελπίδος, με πάνδημον την αισιοδοξίαν, την αλληλεγγύην, την αγάπην, την κοινωνίαν. 

Ακολουθήσωμεν λοιπόν ένθα οδεύει ο Αστήρ, ο της Εκκλησίας, ο αψευδής, ο ακλόνητος! 

Έτη πολλά κι ευλογημένα με υγιείαν εις όλους!

† Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ   Β΄

Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής

Εν τη Μεγάλη Πόλει της Αλεξανδρείας

Χριστούγεννα, βκ΄