Γράφει ο Χρήστος Καβαλής , Πρόεδρος της ΕΚΚ

Με την αρχή της κάθε σχολικής χρονιάς η σκέψη όλων μας επιστρέφει στις ημέρες που ήμασταν και εμείς μαθητές ,και η σύγκριση γίνεται αναπόφευκτη.

Η αλήθεια είναι πως η σύγκριση μας αφήνει γλυκόπικρες σκέψεις, καθώς πολλά έχουν καλυτερεύσει αλλά και πολλά έχουν χειροτερεύσει, ένα όμως παραμένει σχεδόν ίδιο για πάνω από 30 χρόνια. Η νοοτροπία αντιμετώπισης της ομογενειακής παιδείας.

Αν ρωτήσει κάποιος οποιαδήποτε Ελληνική παροικία του εξωτερικού που λειτουργεί ή θέλει να συντηρεί Ελληνικό σχολείο στο εξωτερικό, ποιο είναι σε προτεραιότητα το μεγαλύτερο πρόβλημα τους, δεν αμφιβάλω πως θα λάβουν την ίδια απάντηση … είναι η παιδεία !

Και ιδού το οξύμωρο , ενώ το γνωρίζουν αυτό όλες οι Ελληνικές Κυβερνήσεις , το θέμα περνάει στα δευτερεύοντα στις τροπολογίες και τις πολύκροτες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, και οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα το πρόβλημα μένει.

Οι προθέσεις όλων άριστες , τα έργα όμως πενιχρά ! Υπάρχουν χρονιές που τα φυσικά πρόσωπα στα υπουργεία είναι πολύ δραστήρια – όπως για παράδειγμα φέτος – και έτσι προλαβαίνουν τα μεγάλα κενά του συστήματος με κόπο και προσωπική επέμβαση , αλλά αυτό από μόνο του επιβεβαιώνει πως το σύστημα νοσεί και απλά ο γιατρός τα καταφέρνει !

Τονίζουμε μερικά μόνο ενδεικτικά σημεία καθώς θα μπορούσε κανείς να γράψει τόμους θεμάτων μπαίνοντας στις λεπτομέρειες..

Για πολλοστή φορά ζητάμε να επανεξετάσουν και να αλλάξουν το όλο σύστημα της ομογενειακής παιδείας, με περισσότερους βαθμούς ελευθερίας προσαρμογής του στις τοπικές συνθήκες και στα κατά τόπους εκπαιδευτικά συστήματα και κατ’ επέκταση στην τοπική αγορά εργασίας για τους απόφοιτους και να ξεφύγουμε από τα στερεότυπα 30 ετών και παραπάνω.

Είναι δυνατό σε χώρες που η αγγλική γλώσσα είναι απαραίτητη για την σταδιοδρομία των παιδιών και τα κρατικά πανεπιστήμια στην χώρα μερικώς αγγλόφωνα, να μην μπορεί το σχολείο να ακολουθεί πιο εντατικό πρόγραμμα πιστοποίησης της Αγγλικής και να υποχρεούται να ακολουθεί κατά γράμμα την ύλη του Υπουργείου στην Ελλάδα !!

Για να μην πούμε πολλά για το σύστημα των αποσπάσεων , παρατάσεων , ανακλήσεων , εξαιρέσεων κλπ , που πρέπει να αναθεωρηθεί με κάτι τελείως διαφορετικό .

Είναι δυνατό το Ελληνικό δημόσιο να συνεχίζει να ξεριζώνει – με την θέληση του και με το αζημίωτο – έναν εκπαιδευτικό από την οργανική του θέση για να πάει στο εξωτερικό χωρίς να έχει προβλέψει την ταυτόχρονη αντικατάσταση του, και αφού υπογραφεί η υπουργική απόφαση – να πρέπει να συμπληρώσει το κενό που αφήνει στο οργανικό του πόστο με τρίτο πρόσωπο? Και αν δεν μπορεί να το κάνει, γιατί να μην πηγαίνει αμέσως στην δεξαμενή των τρίτων προσώπων μιας εξαρχής ?? Και τελικά να πληρώνει περισσότερα !!

Είναι δυνατό να μην βλέπουν για 30χρόνια πως κάθε χρόνο επαναλαμβάνονται τα ίδια προβλήματα , με το να αργούν οι αποσπάσεις και μετά να αργούν οι παρατάσεις και μετά να υπάρξουν και ανακλήσεις ή να ασχολούνται όλοι για να λυθεί το πρόβλημα που ο τοπικός διευθυντής δεν αφήνει τον εκπαιδευτικό να υλοποιήσει την υπουργική απόφαση γιατί μένει χωρίς εκπαιδευτικό και να περιμένουν τα παιδιά που θέλουν να μάθουν Ελληνικά να φτάσουν κάποιες χρονιές οι εκπαιδευτικοί τον Δεκέμβριο !!

Σε μια χώρα σαν την Ελλάδα που ο πληθυσμός μειώνεται , η ομογενειακή παιδεία και η εντατικοποίηση της θα έπρεπε να αποτελεί στρατηγικό στόχο και όχι δευτεροκλασάτο αντικείμενο στους νόμους της εκπαίδευσης . Δεν υποτιμούμε το οικονομικό φορτίο που σηκώνει το Ελληνικό δημόσιο για Ελληνόφωνη παιδεία στο εξωτερικό , να λοιπόν μια αιτία παραπάνω, το φορτίο να γίνει επένδυση!

Η Ελληνική Κοινότητα Καΐρου έχει κρούσει τον κώδωνα πολλάκις και όχι μόνο στους εκάστοτε κυβερνόντες αλλά και σε όλα τα κόμματα κι όμως παρά τα καλά λόγια η ιστορία επαναλαμβάνεται.

Είναι σαν να μην καταλαβαίνουν πως τα παιδιά της ομογένειας έχουν πάντα τις δύο επιλογές. Να επιλέξουν την αμιγώς τοπική εκπαίδευση ή την Ελληνική μαζί με την τοπική εκπαίδευση. Όσο κάνουμε εμείς οι ίδιοι την δεύτερη επιλογή προβληματική και μάλιστα – επαναλαμβανόμενα προβληματική – τόσο την θέτουμε πραγματικά μεταξύ σφύρας και άκμονος!

Χ. Θ. Καβαλής

(ekkairo.org)