Ο Βάσος Αργύρης, με καταγωγή από τη Ρόδο, γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1907. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο ίδιος : ¨Πέρασα τα παιδικά μου χρόνια στο Ράμλι. Εκεί συναντιούνται ο μεγαλύτερος πλούτος με τη μεγαλύτερη φτώχεια, η δυτική ευμάρεια με την ανατολίτικη μοιρολατρία. Εκεί αναμιγνύονται οι εξωτικές μυρωδιές των αραβικών παζαριών, με τις μεθυστικές ευωδίες των ανθισμένων κήπων. […] Άλλοτε από την αμμουδιά του Λώρενς και άλλοτε από τους λόφους του Σίντι Μπισρ έβλεπα να εξαφανίζονται προς τον κόλπο του Αμπουκύρ τα πελώρια βαπόρια […] Και ονειρευόμουν¨.

Μικρός εργάστηκε ως εμποροϋπάλληλος στα καταστήματα ¨Soldes¨ και ¨Chalons¨. Παράλληλα, έχοντας σπουδαία φωνή, συμμετείχε στην εκκλησιαστική χορωδία του Προφήτη Ηλία υπό τη διεύθυνση του Λαμπρίδη, ενώ μαθήτευσε κοντά σε σπουδαίους Αλεξανδρινούς μουσικούς-δασκάλους όπως ο Κρίνο δε Κάστρο και ο Παπασταθόπουλος, για να λάβει κατόπιν μαθήματα μουσικής από τον μουσικοσυνθέτη Λεοποράττι. Δύσκολα χρόνια τότε, το πρωί εργαζόταν και τα βράδια παρακολουθούσε τις υποδείξεις της μουσικής τέχνης από το μουσικοδιδάσκαλο Ν. Θειάφη της Ελληνικής Φιλαρμονικής Σχολής Αλεξανδρείας. Το καλλιτεχνικό του ντεμπούτο έκανε με το μαέστρο Πασκουαρέλλο με δύο μονόπρακτες όπερες, η μία εκ των οποίων ήταν η ¨Le Falce¨ του Alf. Catalani, που δόθηκαν στην Ένωση ¨Αισχύλος-Αρίων¨ υπέρ των τροφίμων του Ασύλου του. Κατόπιν, η πρώτη συναυλία του φωνητικής μουσικής δόθηκε στη μεγάλη αίθουσα του Ξενοδοχείου ¨Σαν Στέφανο¨, για να ακολουθήσουν κι άλλες υπέρ των σκοπών διαφόρων ελληνικών σωματείων της πόλης. Στη σκηνή του συλλόγου ¨Αισχύλος-Αρίων¨ εμφανίστηκε επίσης, πλάι στην καθηγήτρια φωνητικής και καλλιτέχνιδα του μελοδράματος Καλλιόπη Αντίππα σε έργα όπως το μελόδραμα του Κορονάτο ¨Ηλιοβασιλέματα¨, το λυρικό ειδύλλιο των Α. Βοϊτο-A. Catalani ¨Θέριστρον¨ (1927, 1928) και την κωμωδία  των C. Goldoni-G. Coronaro ¨Το Απροσδόκητον¨ (1928, 1929).

Οι ευμενείς κριτικές που έλαβε τον οδήγησαν στην απόφαση να πάει στα τέλη του 1929 στην Αθήνα, όπου και σπούδασε υπό τον Κωνσταντίνο Νικολάου, διευθυντή του Ωδείου Αθηνών, συνεργάστηκε για λίγο με το Γ΄ Ελληνικό Μελόδραμα, ενώ αργότερα πήγε στο Μιλάνο, μαθητεύοντας κοντά στους μαέστρους Παρόλα και Κάρλο Σαμπάνο, παράλληλα δε, γνώρισε και τραγούδησε μπροστά στην Λόττη Λέμαν, η οποία και μίλησε για εκείνον στο διευθυντή της Όπερας της Βιέννης Κλέμενς Κράους, που τον κάλεσε στην αυστριακή πρωτεύουσα το 1932. Εκεί εμφανίστηκε τόσο στην Κρατική Όπερα, όσο και στις άλλες δύο μεγάλες Όπερες της πόλης.

Στα 1935 εμφανίζεται σε πολλές όπερες ευρωπαϊκών πόλεων, όπως της Λειψίας, της Βουδαπέστης και της Πράγας υπό τη διεύθυνση διάσημων μαέστρων, σαν τους Κάραγιαν, Άλβεν, Χέρμπερ, Χανς, Κράους, κ.ά., ερμηνεύοντας ρόλους σε πάμπολλες όπερες, με τη θαυμαστή φωνή και την άριστη υποκριτική πειστικότητα του που συγκινούσε βαθύτατα τους θεατές τους.  Το 1936, επ΄ ευκαιρία της Ολυμπιάδας, κλήθηκε από τον Μάινς Τήτσεν στην Κρατική Όπερα του Βερολίνου, εξακολουθώντας να σπουδάζει υπό τον Φριτς Σουτ και την Βαρβάρα Κεμπ Φον Σίλιγκς. Από τη χρονιά αυτή και για δέκα περίπου χρόνια τραγούδησε σε διάφορα έργα στην Όπερα του Βερολίνου ως επικεφαλής τενόρος.

Μετά το βομβαρδισμό του Βερολίνου και συγκεκριμένα τον Αύγουστο του 1945 πήγε στο Παρίσι, ενώ τον Αύγουστο του 1946 ταξίδεψε στη Νέα Υόρκη, εμφανιζόμενος στο ¨Σίτυ Σέντερ¨, στην Ακαδημία Μουσικής του Μπρούκλιν και στην Όπερα της Βοστώνης, κάνοντας παράλληλα και δισκογραφήσεις, ενώ τον Ιανουάριο του 1949 παρουσίασε στο Κάρνεγκι Χολ το διασκευασμένο μουσικό δράμα ¨Γκόλφω¨ του ποιητή Σπ. Περεσιάδη.

Παράλληλα, είχε λάβει μέρος σε κινηματογραφικές ταινίες σε Ελλάδα και Αυστρία, όπως το 1931-32 ως jeune premier στο ¨Έξω φτώχεια¨ των αδελφών  Γαζιάδη με τη Βάσω Μανωλίδου, ενώ κατόπιν ηχογράφησε διάφορα επιτυχημένα τραγούδια της εποχής, όπως την ¨Τιριτόμπα¨ με τον Π. Επιτροπάκη (1934).

Από το 1949 την καλλιτεχνική του πείρα χρειάστηκε ο Ραδιοφωνικός Σταθμός της Ουάσινγκτον ¨Η Φωνή της Αμερικής¨, προσλαμβάνοντας τον ως ραδιοσυνθέτη, όπου και διεύθυνε σχετικές εκπομπές σε 28 διαφορετικές γλώσσες, ως τον Ιούνιο του 1973, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε.

Ήταν παντρεμένος με την Ισμήνη Νταφώτη, με την οποία απέκτησε μία κόρη. Ο παγκοσμίου φήμης αυτός τενόρος της εποχής του Μεσοπολέμου και της πρώτης μεταπολεμικής εποχής πέθανε στην Αθήνα το 1976. Το 2008 ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Τέξας Nicholas A. Peppas εξέδωσε στην Αμερική το βιβλίο ¨Vasso Argyris : The Great Greek Tenor of the Interwar Years¨.

(Πηγές : Δ. Σεβαστοπούλου ¨Η Αλεξάνδρεια που φεύγει¨, Αλεξάνδρεια 1953, σ.240 – ¨Ταχυδρόμος¨, Αλεξάνδρεια 18/11/1928, 28/8/1946, 26/6/1975 – imdb.com (22/11/2015) – pandektis.ekt.gr (22/11/2015) – Αιγυπτιώτικο Αρχείο Ν.Κ. Νικηταρίδη – nautilia.gr (20/11/2015)

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ)