Ο Κωνσταντίνος Νικολάου γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1870. Στα 1888 τον βρίσκουμε να μαθητεύει στο Διδασκαλείο Αθηνών, όπου και διαγνώστηκε το πλούσιο μέταλλο της φωνής του. Τα πρώτα μαθήματα φωνητικής έλαβε στο Ωδείο Αθηνών και κατόπιν πήγε στο Παρίσι, όπου δεν άργησε να αναδειχθεί ως πρώτης τάξης καλλιτέχνης, λαμβάνοντας μέρος στα περίφημα κονσέρτα του Λαμπουρί και στην Grand Opera. Αργότερα τραγούδησε στην ιταλική Σκάλα του Μιλάνου  και στο Σαν Κάρλο της Νεαπόλεως, όπου έδρεψε δάφνες. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται σε δημοσίευμα του 1900 ¨η φωνή του, φωνή τελείου basse chantant, ήταν πλούσια σε ένταση, σε βάθος, σε χρωματισμούς, σε εναλλαγές, σε πάθος, σε έκφραση, σε φθόγγους απαλούς και συγχρόνως μεγαλοπρεπείς¨. Μεταξύ άλλων, εμφανίστηκε επίσης στις Όπερες του Μανχάταν, της Νέας Υόρκης, της Φιλαδέλφειας, του Σικάγου, κ.ά.

Στην Αίγυπτο, τον Απρίλιο του 1924 έλαβε χώρα συγκέντρωση με σκοπό την ίδρυση ¨Ελληνικού Ωδείου Αλεξανδρείας¨. Τελικά αποφασίστηκε η υφιστάμενη Φιλαρμονική να μετασχηματιστεί σε Ωδείο. Στη σχετική επιτροπή σύνταξης του καταστατικού μετείχε και ο Κ. Νικολάου. Η προσπάθεια αυτή δεν ευοδώθηκε, αλλά οι υποδείξεις και οι συστάσεις του για τη λειτουργία της Φιλαρμονικής φαίνεται πως εισακούστηκαν. Παράλληλα, έχουμε υπόψη μας επιστολή της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, με την οποία τον ευχαριστεί θερμά για την αφιλοκερδή αναδιοργάνωση της εκκλησιαστικής χορωδίας του Ευαγγελισμού. Τελικά, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει δημοσίευμα του αλεξανδρινού ¨Ταχυδρόμου¨, ¨αφού η παροικία δεν κατόρθωσε να χρησιμοποιήσει την ευρεία μόρφωση και το υπέροχο ταλέντο του¨, ο Νικολάου εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα, όπου το Σεπτέμβριο του 1924 διορίστηκε καθηγητής στο Ωδείο Αθηνών, στο οποίο διετέλεσε κατόπιν και Υποδιευθυντής ως το 1930. Πιο συγκεκριμένα, σε συνέντευξη του την εποχή εκείνη, αναφέρει πως παραιτήθηκε από την Όπερα του Σικάγου, πήγε στην Αθήνα για να ιδρύσει δική του σχολή, αλλά τελικά αποδέχθηκε την πρόταση του Ωδείου.

Οι εμφανίσεις του στην Αθήνα και σε διάφορες πόλεις του κόσμου ήταν πάρα πολλές και επιτυχημένες. Χαρακτηριστικά, σημειώνουμε μερικές  από αυτές : Στην Αθήνα τον Ιούνιο του 1900 στο Σύλλογο ¨Παρνασσός¨ υπέρ των απόρων παίδων, όπου ¨παρέστη όλον το άνθος της Αθηναϊκής Κοινωνίας¨. Στην Οδησσό το 1905, όπου τον επευφήμησαν τα μέλη της ¨Λέσχης των Ευγενών¨ και πολλοί από τους προκρίτους της πόλης. Στην Αλεξάνδρεια το Φεβρουάριο του 1923 στο Ξενοδοχείο ¨Κλάριτζ¨, τον Ιούλιο του ίδιου έτους με τον Αλ. Σκούφη στο ¨Μπελβεντέρε και το Μάρτιο του 1924 στην αίθουσα της Αμερικανικής Αποστολής. Στην Αθήνα τον Ιούνιο του 1926 στο ¨Φάουστ¨ του Γκουνό, με 80μελή χορωδία του Ωδείου Αθηνών, με το Νικολάου στο ρόλο του Μεφιστοφελή και τον Π. Επιτροπάκη στο ρόλο του Φάουστ.

Πέθανε στην Αθήνα το 1939.

Πηγές : ¨Ημερολόγιον 1900¨, Κ.Φ. Σκόκου, σ.σ. 353-355 – ¨Ταχυδρόμος¨, Αλεξάνδρεια 31-5/13-6/1900, 4/4/1924, 21-3/2/1905, 2/2/1923, 15/7/1923, 20/3/1924, 22/3/1924, 24/3/1924, 10/4/1924, 24/5/1924, 7/7/1924, 21/8/1924, 16/9/1924, 20/9/1924 – ¨Σκριπ¨, Αθήνα 10/4/1924, 3/4/1928 – ¨Εμπρός¨, Αθήνα 24/6/1926 – www.istenclassicalmusiccs.blogspot.gr (26/11/2015) – www.el.wikipedia.org (26/11/2015) – www.liberopoulos.gr (23/11/2015)

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ